BIKARINN 2003 - Konurnar köstuðu frá sér Bikarnum með slökum sóknarleik í lokin
Það voru ansi margir orðlausir eftir Bikarúrslitaleik kvenna á laugardaginn þegar 17 stiga forskot Keflavíkur, 45-28, gufaði upp á lokamínútum leiksins. ÍS skoraði 20 stig gegn 3 og jafnaði 48-48 tæpri hálfri mínútu fyrir leikslok. Ekki gat Keflavík nýtt sér síðustu sekúndurnar til að skora og leikurinn fór í framlengingu. Þar voru Stúdínur sterkari og sigruðu að lokum með 2ja stiga mun, 53-51. Þær börðust vel og við óskum þeim til hamingju með Bikarmeistaratitilinn.
Hrun Keflavíkurliðsins var með ólíkindum og sjaldan hefur annað eins sést. Sjálfstraustið sem einkenndi liðið framan af vetri var horfið og óöryggi og hræðsla komin í staðan. Sóknarleikurinn var skelfilegur og leikmenn litu varla á körfuna. Hræðslan við að tapa var alger og leikmenn voru í raun bara að bíða eftir að leiknum lyki, með þá von í brjósti að forystan myndi duga. En það gerðist ekki. Í körfubolta er ekki hægt að leggjast í vörn, það þarf alltaf að sækja. Stuðningsmenn fundu til með stúlkunum, því þær voru algerlega ráðalausar. Tapið var sérlega sárt, þar sem lið okkar á að vera mun betra en ÍS. En ekkert er öruggt í íþróttum, það sáum við eina ferðina enn.
Hvítklæddir áhorfendur studdu vel við bakið á stúlkunum
Sonia Ortega var best Keflvíkinga en hún var þó klaufi að fá fimm villur, frekar ódýrt. Leikurinn versnaði þegar hún fór af velli. Síðustu 19 skot Keflvíkinga fóru forgörðum og hreinlega ekkert gekk upp. Heilt yfir var leikurinn frekar slakur og stressið allsráðandi eins og sjá má á lágu stigaskorinu.
Nú þurfa stúlkurnar að setja þessa leiðinlegu reynslu í bankann og finna aftur trúna á eigin getu. Sjálfur Íslandsbikarinn er stóra takmarkið og tryggja þarf að liðið verði komið aftur á skrið hið fyrsta.
Anna María og Kristín gátu þrátt fyrir allt brosað þegar leið á kvöldið
