Evrópudraumurinn breyttist í martröð þegar Keflvíkingar voru teknir í bakaríið af funheitum Finnum
Keflavíkurliðið virðist í ár ekki ætla að fylgja eftir góðum árangri síðast liðinna tveggja ára í Evrópukeppni. Eftir tvö frekar stór töp á útivelli gegn Lappeenranta og Riga fengu okkar menn sinn fyrsta heimaleik og gátu, með sigri, haldið í vonina um að komast upp úr riðlinum, líkt og undanfarin tvö ár.
En Keflavíkurliðið er því miður ekki jafn sterkt í haust og tvö síðast liðin haust, það er alveg ljóst og kom greinilega í ljós í kvöld. Byrjunin var slök og Finnarnir fengu mörg opin skot sem þeir negldu niður, enda skotvissir mjög. Eftir fyrsta fjórðung var staðan 18-31 fyrir gestina. Í öðrum fjórðung sýndu heimamenn góða takta og léku eins og þeir hafa lengstum gert í Evrópukeppninni, vörnin sterk og aggressív og sóknarleikurinn hraður. Enda vannst annar leikhluti 29-21 og staðan í hálfleik 47-52. Fimm stiga munur og allt virtist vera á réttri leið. Enginn okkar manna hafði þó blómstrað, en vörnin sem var slök í upphafi var lykilinn að góðum spretti í öðrum leikhluta.
Ekki veit ég hvað gerðist í hálfleik, því það sem á eftir kom var lélegasta frammistaða Keflavíkurliðsins í háa herrans tíð, líklega hefur liðið ekki leikið jafn illa á þessari öld! Vörnin var horfin, sóknarleikurinn þumbarakenndur og liðsleikurinn hvergi sjáanlegur. Enda gengu Finnarnir með hinn stórkostlega Pasi Riihela (nr. 9, gerði 26 stig) á lagið og röðuðu niður körfum. Og það sem meira er, þeir léku harða vörn sem gerði okkar sóknarleik nánast að engu allan hálfleikinn.
Finnarnir skoruðu 12 stig í röð og náðu mest 28 stiga forskoti (79-51). Okkar menn voru ráðvilltir og gerðu mest lítið annað en að tapa boltanum sókn eftir sókn. Í fjórða leikhluta réttist hlutur okkar mann lítillega og niðurstaðan var 17 stiga tap, 75-92 og draumurinn um að komast áfram í keppninni úti. Aðeins kraftaverk getur endurlífgað þann draum, en þá þurfa Finnarnir að vinna Lettanna í BK Riga (sem er, að því er okkar mönnum finnst, sterkara lið) og síðan þurfum við að vinna Lettanna með 19 stigum! Ekki ómögulegt, en kannski ekki beint líklegt.
Finnska liðið er gott, en ekki það besta sem sést hefur hér á fjölum Sláturhússins. Þeir eru vel spilandi og treysta mikið á 3ja stiga skot, tóku t.d. 30 slík (og hittu úr 13) á sama tíma og Keflavík (sem þekkt er fyrir langskotin) tók aðeins 11 þrista og aðeins fóru tveir ofaní körfuna, báðir frá Elentínusi, en hann var ljósið í myrkrinu í dag, barðist vel og skilaði sínu (gerði m.a. 9 stig). Finnarnir hafa engan stóran miðherja sem gerði okkur lífið leitt og hefði maður gert ráð fyrir því að við gætum átt í fullu tré við þá varnarlega, en svo var ekki. Vörnin var arfaslök nema í öðrum leikhluta og einföld boltaskrín úti á vellinum (pick and roll) splundruðu vörn okkar manna trekk í trekk og leiddu til galopinna skota.
Sóknarleikur okkar manna var vart til staðar í þessum leik. Bakverðirnir, Arnar Freyr (1 stig, 6 stoðsendingar, 6 tapaðir boltar) og Sverrir Þór (0 stig, 1 stoðsending, 5 tapaðir boltar), áttu í mesta basli með að koma boltanum í leik og sendingar voru yfirhöfuð fáar og ómarkvissar. Engin opin skot komu upp úr leikfléttum, því óðagotið var svo mikið að menn gleymdu að hjálpa hver öðrum til að losna. Skytturnar tvær, Magnús (6 stig, 3 af 7 í skotum) og Gunnar (3 stig, 1 af 5 í skotum), tóku samtals fjögur þriggja stiga skot, en það er lýsandi dæmi um hve lítið skapaðist af færum. Magnús gerði sig sekan um afar heimskulegt tæknivíti sem kostaði fimmtu villu hans, en hann á að vita betur en að röfla í dómaranum þegar hann er með fjórar villur á bakinu. Liðið má einfaldlega ekki við því að missa hann útaf og það veit hann. Gunnar virtist ekki horfa á körfuna og gerði sig ekki líklegan til að skora. Fyrir ári síðan fór hann á kostum gegn sambærilegum liðum en ekkert sést nú af því sjálfstrausti sem hann geislaði af þá. Jonni (10 stig, 4 fráköst, 4 stolnir) var sprækur, en brenndi af opnum færum og gerði sig sekan um klaufavillur. Elentínus (9 stig) var flottur. Halldór, Gunnar Stef og Davíð léku lítið og við þá verður ekki sakast. AJ Moye var okkar besti maður, gerði 17 stig og hirti 12 fráköst, duglegur og hvetjandi, en er ekki leikmaður sem gerir rósir upp á eign spýtur. Adrian Henning átti flottasta móment leiksins þegar hann varði skot með tilþrifum í vörninni, hljóp síðan upp völlinn og fékk sendingu sem hann tróð með tilþrifum. Henning skoraði 22 stig, en flest komu þau í lokin þegar Finnarnir voru hættir að spila vörn. Annars var hann ekki að standa sig. Zlatko greyið getur, að því er virðist, ekki neitt, svo einfalt er það, og ef hann getur eitthvað, þá er hann ekki að sýna það.
Það versta við þennan leik var sú staðreynd að liðið var ekki að leika sem lið eins og það verður að gera í svona keppni. Við vitum að andstæðingarnir eru sterkir og reynslan hefur kennt okkur að ef við viljum vinna Evrópuleiki þá verða allir að leggja sig 100% fram. Og þar liggur hundurinn grafinn. Í fyrsta sinn í þrjú ár varð maður vitni að því að horfa á Evrópuleik þar sem menn lögðu sig ekki fram eins og gera þarf. Þá þarf heldur ekki að spyrja að leikslokum.
Engum blöðum er heldur um það að flétta að útlendingar okkar í ár eru engan veginn jafn góðir og s.l. tvö ár, jafnvel þó þeir séu einum fleiri. AJ, Adrian og Zlatko eru ekki Nick og Glover eða Nick og Derrick. Það gerir að verkum að liðið er einfaldlega ekki jafn sterkt og fyrr. En auk þess eru okkar strákar ekki að spila eins vel og þeir geta.
Dómararnir voru skelfilegir, en ég nenni bara ekki að ræða um þá hér.....
Jæja, þessum neikvæða pistli er að ljúka....sem betur fer. En eitt er víst, og það vitum við vel. Liðið okkar er ekki að spila eins og það best getur um þessar mundir. En við munum finna leið til þess að komast á toppinn að nýju. Fyrr en varir....
ÁFRAM KEFLAVÍK!!
