Ísland – Rúmenía í Keflavík á sunnudaginn – smá pælingar
Landsliðið hefur æft af miklum krafti í allt sumar og leikið alls 11 leiki. Plan þjálfaranna, Sigurðar og Friðriks, var að leika við sterkar þjóðir og hefur liðið leikið 8 leiki við A-þjóðir (Belgíu, Pólland og Ungverjaland) og 3 við B-þjóðir (tvo við Austurríki og einn gegn Dönum). Úrslitin hafa verið ásættanleg og greinilegt að liðin er sú tið að stórþjóðir rúlli yfir okkur. Besti leikur sumarsins var líklega gegn Ungverjum, sem þó tapaðist með tæpum 20 stigum. Ungverjar hafa á að skipa frábæru liði sem leikur stórskemmtilegan körfubolta þar sem boltinn gengur hratt manna á milli í leit að góðu skoti. Þeir hafa enda staðið sig vel í riðlakeppninni, unnu Belga og Úkraínu stórt og töpuðu með aðeins 10 stigum gegn Þjóðverjum í Þýskalandi þar sem Dirk Nowitzki skoraði 32 stig.
En þrátt fyrir góða æfingaleiki tókst ekki að landa sigri gegn Dönum í fyrsta leiknum í Evrópukeppninni. Liðið lék ótrúlega vel í upphafi og virtist hafa leikinn í höndum sér, en Danir þéttu vörnina og sóknarleikur okkar manna riðlaðist. Mistökin hrönnuðust upp og sterkir Danirnir náðu forskoti og unnu leikinn með 10 stigum, 81-71.
Jón Arnór lék með liðinu í fyrsta skipti í sumar gegn Dönum og greinilegt er að hann er hrikalega öflugur. Einn á einn er hann illstöðvanlegur enda býr hann yfir góðri tækni og svakalegum krafti. En það var þó greinilegt í Danaleiknum að hann var “nýr” í liðinu og því small liðið ekki saman eins og við hefðum óskað. En það tilheyrir nú fortíðinni.
Danir unnu síðan Rúmena í gær með einu stigi, því miður. Þetta setur aukna pressu á okkar lið, því leikurinn gegn Rúmeníu er orðinn að algerum lykilleik fyrir Ísland. Með sigri á sunnudaginn nær liðið að halda í vonina um að vinna riðilinn, en það er nauðsynlegt til að eiga möguleika á að komast upp úr B-deildinni.
Sá sem þetta ritar hefur séð flest alla landsleikina í sumar og séð að mikill kraftur býr í liðinu. Við erum að vísu yfirleitt minni en andstæðingarnir og eigum oft undir högg að sækja í stöðubaráttu undir körfunum. Það sem komið hefur á óvart er að sjá að evrópskur körfubolti er á ótrúlega háu plani, en það hefur algerlega gleymst í NBA-áhorfinu síðast liðin ár. Eins og Ólympíuleikarnir sýndu okkur hafa Bandaríkjamenn glatað sérstöðu sinni í körfuboltaheiminum og aðrar þjóðir verða sterkari og sterkari. Mér er ungverska liðið hugleikið, en þar voru t.d. tveir miðherjar, um 2,10 m á hæð, sem hlupu völlinn hratt og vel, bjuggu yfir góðri tækni og gátu m.a.s. skotið þristum af mikilli nákvæmni þegar svo bar við. Hreint ótrúlegt að sjá!
Okkar styrkur er baráttan og hraðinn. Skytturnar eru góðar, en það verður að viðurkennast að flest lið búa yfir góðum skyttum. Málið er nefnilega að þótt við höfum tekið framförum í körfuboltanum, þá hafa aðrar þjóðir gert það líka. Breytingarnar eru miklar út um allan heim og íslenska liðið verður að hafa verulega mikið fyrir því að færast upp metorðastigann.
Fyrsta skrefið í rétta átt gæti verið stigið á sunnudeginum á Sunnubrautinni í Keflavík þegar Rúmenar koma í heimsókn. Þeir töpuðu naumlega gegn Dönum, 73-74, en þar lenti þeirra langbesti maður, Stanesku, í villuvandræðum og lék aðeins í 15 mínútur. Hann skoraði þó 19 stig á þessum 15 mínútum, en eftir að hann yfirgaf völlinn gengu Danir á lagið, komust yfir og skoruðu síðan síðustu körfuna.
Þrír Keflvíkingar eru í liðinu og voru tveir þeirra í byrjunarliðinu sem hóf leikinn svo vel gegn Dönum, þeir Jonni og Maggi. Báðir hafa þeir staðið sig með prýði í sumar og iðulega verið með stigahæstu mönnum. Maggi er skytta af bestu gerð og Jonni hefur náð að nýta hraðann og útsjónarsemina til að komast fram hjá varnarmönnum sínum. Arnar Freyr hefur átt ágætar innkomur, þegar hann hefur fengið tækifæri. Jón Arnór og Jakob skipta væntanlega með sér leikstjórnendahlutverkinu og eru afar flinkir, báðir tveir. Jón Arnór er orðinn að “nafni” í Evrópuboltanum og er þegar farinn að gera rósir með Dynamo St Pétursborg. Og það kæmi pistlahöfundi ekki á óvart að Jakob myndi eiga farsælan feril sem atvinnumaður í framtíðinni. Hlynur Bæringsson er besti frákastari landsliðsins og helsti baráttujaxlinn, hreint frábær leikmaður. Við hlið hans eru sterku strákarnir Friðrik og Fannar og þótt þeir séu stórir og sterkir þá þurfa þeir yfirleitt að eiga við menn sem eru töluvert sterkari og þyngri en þeir. Páll Axel er fyrirliðinn og ein aðalskytta liðsins, en hann hefur kannski ekki alveg náð að salla niður þristunum, kannski hann finni fjölina í Kef á sunnudaginn. Aðrir leikmenn eru allir góðir og geta komið inn og skipt máli, en það eru Helgi Magg, Páll Kristins, Siggi Þorvalds og Eiríkur Önundar.
Það er ljóst að leikurinn á sunnudaginn er lykillinn að framtíðinni. Með sigri höldum við öllum möguleikum opnum á að komast í A-deild, en ef ekki tekst að sigra þá erum við ekki í svo góðum málum. Nú er bara fyrir alla íslenska körfuboltaaðdáendur að mæta í Sláturhúsið og styðja við bakið á strákunum. Gaman verður að sjá Jón Arnór loks aftur á Íslandi og enn meira gaman væri að sjá strákana landa sigri . . . . .
Von er á góðri mætingu og mikilli stemmingu á sunnudaginn og mun stuðgrúppan Á móti sól hita mannskapinn upp fyrir leikinn. Þá er bara að mæta á völlinn og hróp hástöfum: ÁFRAM ÍSLAND!
