Launaþak og fjöldi erlendra leikmanna
Það er kominn tími til að Heimasíðan leggi orði í belg í umræðuna um Kanamál og launaþak.
Er launaþakið af hinu góða?
Svar: Já.
Ástæða: Launaþakið hvetur félögin til sparnaðar. Ef ekki væri launaþak þá myndi hvert félag geta keypt leikmenn eins og það vill, en markmið launaþaks er einmitt að hjálpa félögum og stjórnarmönnum að halda rekstrinum í skefjum og koma auk þess í veg fyrir að eitt eða tvö félög geti hreinlega keypt til sín alla bestu mennina. Gott dæmi um afleiðingar launaþaks er að tekist hefur að fá Kana til landsins fyrir mun minna fé en áður, Kana sem eru engu síðri en hinir sem voru miklu dýrari. Án launaþaksins hefðu menn haldið áfram að borga allt of mikið fyrir Kanana.
- Hverju á að breyta? Engu, reglan er fín.
Er launaþakið gallalaust?
Svar: Nei.
Ástæða: Það gefur auga leið að ef “einbeittur brotavilji” leynist meðal stjórnarmanna hjá einhverju félagi eða félögum þá gætu þeir hinir sömu freistast til að leita leiða til að komast fram hjá launaþakinu. Þetta býður upp á umtal og kannski leiðinda skítkast, ekki síst frá fólki sem hefur veit kannski ekki svo mikið um málin. Það er þó skoðun Heimasíðunnar að stjórnarmenn séu upp til hópa heiðarlegir og leggi sig fram um að fara að lögum og reglum.
- Hverju á að breyta? Efla eftirlitsnefndina og gefa þessu nokkur ár til að þróast og ná jafnvægi.
Er reglan um ótakmarkaðan fjölda Kana af hinu góða?
Svar: Nei
Ástæða: Þegar reglan var sett gerðu menn sér ekki grein fyrir því að fjöldi Kana gæti orðið þrír hjá einstökum félögum. Nú gerðist tvennt, annars vegar varð dollarinn ódýrari en lengi og hins vegar urðu Kanarnir ódýrari en áður. Afleiðingin var sú að allt í einu var tiltölulega auðvelt að koma þremur Könum undir launaþaki, eitthvað sem mönnum datt ekki í hug við samningu reglugerðarinnar. En þrír Kanar í liði er of mikið, að mati Heimasíðunnar, þar sem Kanarnir eru þar með komnir í meirihluta af byrjunarliðinu og Íslendingarnir komnir í hlutverk statista.
- Hverju á að breyta: Breyta reglugerðinni þannig að aðeins verði hverju félagi heimilað að nota tvo Kana. Tveir eru betra en einn af tveimur ástæðum; sú fyrri er að það dregur úr vægi íslenskra Bosmanna sem voru farnir að ráða ríkjum fyrir nokkrum árum; sú seinni er að án tveggja Kana hafa íslensk lið ekkert að gera í Evrópukeppni, en það hlýtur að vera markmið okkar að standa okkur vel í alþjóðlegri keppni.
Etthvað annað?
Svar: Já, tvennt.
- Tímabil nýrra leikmanna: Það voru mistök við gerð reglna um úrvalsdeild að ganga ekki þannig um hnútana að bannað væri að bæta við leikmönnum eftir ákveðinn dag, t.d. 5. – 15. janúar. Reglurnar ættu að vera þannig að eftir ákveðinn dag væri “leikmannamarkaði” lokað. Það er hins vegar spurning (sem Heimasíðan hefur ekki myndað sér skoðun á) hvort leyfa ætti félögum að skipta út Könum alla leiktíðina, líkt og verið hefur. En það á algerlega að koma í veg fyrir að leikmenn haldi áfram að bætast við liðið fram eftir öllum vetri, slíkt er einfaldlega asnalegt og þekkist hvergi í alvörudeildum.
- Tilkynningar um nýja leikmenn. Það er algerlega óþolandi að félög reyni að lauma til landsins erlendum leikmönnum “í skjóli nætur” til að koma andstæðingum sínum á óvart á leikdegi. Bæði Haukar og Grindavík gerðu þetta gegn Keflavík í Bikarnum, en sem betur fer lukkaðist herbragð þeirra ekki, því við unnum báða leikina. Þetta er hrikalega ófagmannlegt og held ég að hljóti að teljast undarleg vinnubrögð. Félög eiga að sjá sóma sinn í því að birta fréttir frá starfssemi sinni, á heimasíðu og í fjölmiðlum, ef veigamiklar breytingar verða á liðskipan þeirra. Stuðningsmenn og andstæðingar eiga heimtingu á því að fá upplýsingar, ef við viljum reka hér alvöru-deild.
Nóg að sinni, nú einbeitum við okkur að nágranaslagnum og förum í körfuboltaveislu á Sunnubrautinni . . . .
